– Kar mı başladı yine?
– Evet az önce.
– Dün bizim sokakta biri öldü. Senin yaşlarında bir genç kız. Bugün gömerler herhalde. Tam ölecek zamanı bulmuş zavallı.
– Neden?
– Düşünsene, kazıyorlar kazıyorlar çukur su ile geri doluyor. Vıcık vıcık çamur. Sonra da sıkılıp, bırakıp gidiyorlar. Buz gibi kefen bezinin içinde. Çıplak olsan daha iyi.
– Ne fark eder ki?
– Ne demek ne fark eder ki? Düşünsene toprağın altındasın, bu da yetmiyormuş gibi çamur, su.İnsan çıldırır.
– Ben de onu diyorum. Zaten ölüsün, hissetmezsen, fark etmezsin ki.
– Nereden biliyorsun? Ya fark ediyorsa?
