Ne zor olmuş yazı yazmak..
Pencereyi açalı bir saat oldu herhalde. Pencere derken, tarayıcı penceresi.
Yazayım diyeli ise sanırım üç saat olmuştur.
Kafamda birçok şey vardı, var ve onları en azından yazıp, dökeyim dedim.
Ama o an olanlar nelerdi hatırlamıyorum.
Aslında hatırlıyorum, onların üzerine birçok şey daha geldi.
Esasında hepsi, hep vardı.
Cümlelere bak hele, anlamak güç, çünkü anlatmak zor.
Anlatılacak çok şey var, nasıl anlatılacak? diye düşünürken bir yandan da yazarsan, sonuç böyle oluyor.
Eller, kollar yine bağlı.
Sıkıntı tavan.
Geçen zaman.
Hep aynı döngü..
Devamlı değişen duygular..
Bunlar ben de çok sıkıntı yaratıyor.
Çözmek lazım diye diye zaman geçiyor.
Her zaman olduğu gibi.
Zamanla hiçbir şey geçmiyor, sadece zamanı kaybediyorsun.
Sonra kaybettiklerinden vazgeçiyorsun.
Olan bu.
Hatta Behzat Ç.’den gelsin.
“Geçmiyor a**na koydumun dünyasında, bi s**im geçmiyor.”
Buna bir gün ayrı başlık açalım.
Öyle çünkü, geçen bir şey yok…
Başka konulara atlayalım az..
Eskiden yazmak güzeldi, tercih edilirdi.
Şimdi ise bu yazılanlar video üzerinden yayınlanıyor.
Snapchat, YouTube vs diğer uygulamalar derken artık blog kültürü iyice gözden düştü.
Vlog çekenler, eskiden olsaydı, gün içinde yaşadıklarını blog üzerinden yazardı.
Ama alıyor kamerayı anlatıyor, ee insanlar zaten okumayı pek sevmiyor, açıyor izliyor, dinliyor.
Bir de para kazanma yönü var, blog üzerinden kazanmak o kadar kolay değil.
Ama YouTube aracılığıyla iyi kazanç elde edebiliyor bu arkadaşlar.
Bu yüzden de bir sürü ergen YouTuber var.
İzleniyorlar, çünkü kitle belli maalesef.
Üzücü bir durum..
Biz yolumuza bu şekil devam ederiz.. Bizi ilgilendirmiyor.
Bir başka konuya gelirsek yapılacaklar listesi.
Evet projeler var ama hangi birine zaman ayıracaksın?
Yapmakla bitmiyor, devamlı uğraşmak lazım.
İnsan yetişemiyor.
Bir de bu yaptıkların arasında ilerleyen zamanda sorun çıkaranlar oluyor, tekrar ayrı bir ilgi istiyor.
İşte o ilgi zamanı baya sıkıyor, şu an iki tane böyle iş var. Ve koca gün yanına yaklaşmadım.
Oysa şunları halledip, yola devam etmek lazım.
Bakacağız, umarım..
Papik ile ise hiç ilgilenemiyoruz.
Oysa ilgilensek, güzel şeyler olacağına eminim, ama uzak tutan ne anlayamıyorum?
Örnek bugün baya vakit vardı ama gece saat 02:12 olmuş anca başladık.
Şu an 02:27..
15 dakika da bu kısıma gelmişim.
Belki de son kısıma diyebiliriz.
Artık yeterli sanırım.
Biraz çay içip, salınayım.
Belki yeni yazılar gelir?
Belki diğer işlere bakarım?
Belki…
