Yani?
Bi şekil geçti yine zaman, kaçıncı kez bunu tekrarlasakta, bu böyle.
Bekliyorum, ne bekliyorum?
Bazı şeylerden eminim, emindim, bunlar sarsıldı mı?
Bakıyorum, düşünüyorum yine emin oluyorum ama..
Ama işte o ama ne.
Bunca şeye rağmen bi ama var bu can sıkıyor.
Belki o ama yok, ben mi çıkarıyorum?
Olacaksa bir şey neden bekliyoruz ki?
Neyi bekliyoruz?
Varsa beklemeye neden, o nedenleri bilsem, çözsem en azından çözmeye çalışsam.
Çünkü böyle kötü.
Kötüsü şu ki; bu şekil geçer zaman da sonu kötü olursa kötü işte.
Yoksa yine bekleriz, bekleriz, hep beklemiyor muyuz zaten?
Az önce “Beş Kardeş” dizisine bakıyordum.
Orada şöyle bir sahne vardı:
– Ya hayatımız da bir türlü rayına girmedi be abi. Hep sanki yamuk duran bir şey var ya.
+ Hayat böyle be oğlum. Hayatta hiçbir zaman tam olarak yoluna girmez ki işler.
– Napıcaz abi yani? Ha oldu ha olacak ha oldu ha olacak derken hayat da geçiyor ya.
+ Hayat geçiyor. Hayat geçecek. Aralarda böyle birbirimizi ne kadar çok seversek işte yanımıza kâr kalacak.
Dedikleri gibi hayat bir türlü rayına girmiyor, hiçbir zaman da tam olarak yoluna girmiyor bu işler ve hayat da böyle geçiyor. Sevelim bari de en azından bu yanımıza kâr kalsın.
