Bazı şeylerden soğuyorum, gün geçtikçe bu soğukluk daha da artıyor.
Aslında soğudum da galiba. Bir şeyden soğudun zamanda bırakıyorsun kolayca.
Bıraktım diyemem herhalde ama en ufak harekette bırakabilirim.
Zaten bu zamana kadar böyleydi, belki değişir demiştim bazı şeyler, değişmedi.
Değişen şeyler elbet oldu ama genelde değişmiyor.
Yine olması gereken karşına çıkıyor.
Zaten değişmesinin anlamsız olduğunu gösteren o kadar şey karşıma çıktı, çıkmaya da devam ediyor.
Ben hadi neyse diyordum ama an itibariyle bu neyse demenin kredisi kalmadı.
Soğudum diyince Mozole Mirach’ın “Soğudum” şarkısı geldi aklıma eski günler, iyidi baya.
Ona da yer verelim, hatta şimdi açtım onu dinlerken yazıyorum.
“Biri gider, biri gelir, hayat hep böyledir, vedalar koysa da bazen gitmek gerekir, mesele beklemektir, mesele özlemektir”
Haha adamım sağlam sözler, bu cümle hafızamdan hiç çıkmadı.
Bu işler böyle neyse ona şarkıyı koyunca döneriz.
Geçelim bunları.
Şimdiye bakalım, planlar hala devam ediyor, işleyenler var, işlemeyi bekleyenler var.
Sırasıyla hepsini aktif edip, yolumuza bakacağız.
Bu engellere gerek yok artık, gerçi olmayan engeller vardı kendi koyduğumuz.
Bunları koymanın anlamsızlığını bildiğim halde, yine de yer vermiştik bu engellere.
Artık bu soğuklukla o olmayan engelleride silme vakti.
Zaman ne kadar geçse bile, her zaman önünde bir zaman var.
Şu anı kullanmak lazım, ilerisini kullanmak lazım, geçmişte kaybettiklerin ile oyalandığın zaman gelecekte kaybediliyor.
Kendi yolumdayım, olmak zorundayım.
Bu hep böyleydi, böyle olacak.
