Tekrarlar, tekrarlar…
Geçen zamanlar, aynı şekilde, farklı zamanlar.
Site sayesinde zaman aralıklarını fark ediyorum.
Çünkü hangi gün de olduğumuzun farkında olmuyorum.
Buraya girince bi bakıyorum ki geçmiş zaman.
Aralığa bakıyorum ne oldu diye, olan pek bi şey yok.
Bunun sonucunda bu yazılar içerik olarak aynı oluyor.
Bazı değişik şeyler denemiyor değilim.
Deniyorum ama ne olacak bilmiyorum, bana uygun şeyler mi, aslında pek değil gibi.
Değişiklik olsun diye işte..
Aslında başka şeyler de değişim lazım.
Ama çok dedik ya, böyle böyle zaman geçiyor.
Bir şeyi bekliyorsun o olsun da diye diye, bakmışın günler geçmiş, hayat geçmiş.
Çünkü bitmiyor bazı şeyler, bitse de diğeri çıkıyor karşına.
Hele bazen bi sıkıntı oluyor, sonra bakmışın tüm sıkıntılar birden geliyor.
İşler o zaman tam karışıyor.
Erteliyoruz, bu yüzden her şey erteleniyor.
Yapmak istediklerin. Ertelememek lazım.
Neye göre öncelik verilmeli, biliyorum aslında ama doğru olanı bulmaya çalışıyorum.
Hep böyle olunca, öncelik bi türlü verilmiyor, verilse dahi aynı şeylere oluyor.
Arada başka şeyler denersin, onlar da olumsuz olur, yanlış zannedersin.
Hevesin kaçar.
Canını sıkar.
Es geçsen dahi karşına çıkacaktır bilirsin.
Zaten çıkmama ihtimali var mı ki?
Hayat işte, döngüler üzerine.
Ne kadar kaçarsan kaç yanında bazı şeyler.
Yazarken düşünüyorum, niye yazıyorum ki, ne oluyor yani.
Gerçi en azından saçma bile olsa içimizden bir şeyleri dökmüş oluyoruz.
Yoksa içine atmak iyi değil.
Herkesle her şeyi konuşamıyorsun zaten.
Hatta hiçbir şeyi konuşamıyorsun.
Anlaşılmaz, anlamalarını beklemiyor insan.
Anlayan çıkarsa, saatlerce konuşuruz.
Belki anlayan vardı, vardır ama konuşamadık.
Konuşuruz umarım.
O değil de şu arada harbi değişik şeyler oldu.
Planlı bir şekilde yapmak zorunda kaldık.
Neyse ya keselim artık.
Yine olsun, istediklerimiz diyerek bitirelim.
Olması gereken şeyler deyince, neyin olması gerektiğini bilemiyorsun.
Ya da olmasını istediklerimiz olsun.
Belirlediysek tabii.
